فهرست مطالب این مقاله

تشکیل پرونده بیمار در دندانپزشکی

در فرایند تشکیل پرونده بیمار ، یک سری اطلاعات شخصی و پزشکی از وی ، که از نظر قانونی اسناد مهمی محسوب می شوند، در قالب یک سری فرم های آماده، تهیه می گردد. در مواردی که بیمار به هر دلیلی قادر به پر کردن پرسشنامه و پرونده نمی باشد (مثلا سواد خواندن و نوشتن ندارد، مشکل بینایی دارد و یا زبان پرسشنامه را نمی داند) شما باید به او کمک کنید تا اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهد.

اگر دستیار دندانپزشک  یا منشی دندانپزشک هستید بهتر است این مقاله را تا انتها مطاله نمایید.

قسمت های مختلف پرونده ی بیمار

در ادامه به معرفی قسمت های مختلف پرونده بیمار خواهیم پرداخت که شامل :

  • تاریخ و شماره ی پرونده
  • اطلاعات شخصی: به جهت مشخص شدن نحوه ی پرداخت هزینه ها و محاسبات مالی
  • اطلاعات کلینیکی

اطلاعات شخصی بیمار شامل موارد زیر می باشد:

معرفی فرد: نام کامل، آدرس، شماره تلفن و نیز اطلاعات مختصری درمورد شغل و وضعیت تاهل

اطلاعات بخش یا فرد مسئول: این بخش مربوط به مواردی است که خود بیمار، مسئول پرداخت هزینه های درمانی نمی باشد. در این صورت نام کامل، آدرس، شماره تلفن شخصی، محل کار و نیز اطلاعات شغلی فرد یا بخش مسئول دریافت می شود. در این موارد حتما باید از پذیرش مسئولیت پرداخت توسط فرد یا بخش مسئول و تایید آن ها اطمینان حاصل نمایید.

اطلاعات بیمه ای: شماره ی بیمه نامه و شماره ی مرکز بیمه کننده و…

اطلاعات کلینیکی شامل موارد زیر می باشد:

سابقه پزشکی

سابقه ی پزشکی بیمار، شرایط و مشکلات فعلی، بیماری های مزمن، داروهای مصرفی یا سابقه ی استفاده از داروها (خصوصا در بیماران مسن تر مهم تر است)، تحت نظر پزشک بودن، بارداری یا شیردهی، سابقه ی جراحی یا بستری شدن در بیمارستان، داشتن هرگونه آلرژی و حساسیت، داشتن برخی عادات خاص از جمله کشیدن سیگار و… در رابطه با همه ی این موارد باید از بیمار سوال شده و در پرونده ثبت شود.

امضای بیمار در انتهای فرم الزامی و نشان دهنده ی تایید صحت اطلاعات داده شده می باشد. تاریخچه ی پزشکی باید کامل و به روز باشد. بنابراین برای بیماری که در مراجعات قبلی برای او تشکیل پرونده داده اید و اکنون پس از مدتی مراجعه کرده است، می بایست اطلاعات پزشکی او را به روز نمایید. اهمیت این تاریخچه در این است که در صورت تداخل وضعیت بیماری یا داروهای فرد با درمان مورد نیاز او، دندانپزشک از این موضوع مطلع شده و در صورت نیاز ممکن است اقدام به انجام مشاوره با پزشک معالج نماید. در این موارد بیمار با امضای این برگه (برگه ی مشاوره) رضایت خود را از انجام این کار اظهار می نماید. اطلاع تیم دندانپزشکی از وجود بیماری یا آلرژی ها می تواند از به وجود آمدن شرایط اورژانسی در مطب دندانپزشکی به میزان زیادی جلوگیری کند.

آلرژی های قابل ملاحظه در دندانپزشکی

  • حساسیت به لاتکس (دستکش های لاتکس و لاستیک رابردم)
  • حساسیت به برخی آنتی بیوتیک ها (در صورت نیاز به پروفیلاکسی آنتی بیوتیک باید درنظر گرفته شود.)
  • حساسیت به برخی داروهای بی حسی یا برخی مسکن ها

تاریخچه دندانپزشکی

شامل موارد مهم در رابطه با درمان های دندانپزشکی قبلی از جمله چگونگی دریافت درمان ها و تناوب مراجعات فرد به دندانپزشک که مشخص می کند بیمار چقدر نسبت به دندان هایش و مراقبت های بهداشت دهان و دندان اهمیت قائل است.

علائم حیاتی

شامل درجه ی حرارت، نبض، تعداد تنفس و فشار خون. ثبت این علائم برای هر بیمار جدید، یک ارزیابی کلی از وضعیت سلامت او به تیم دندانپزشکی می دهد که در جلسات بعدی نیز این کنترل علائم تکرار می گردد. همچنین بررسی این علائم در موارد بروز موقعیت اورژانسی نیز انجام می شود که تمام اعضای مطب باید این مهارت (کنترل علائم حیاتی) را داشته باشند.

درجه حرارت بدن

توسط دماسنج اندازه گرفته می شود. قبل از سنجش، از بیمار در رابطه با ورزش یا مصرف سیگار در 10 دقیقه ی اخیر پرسش کنید. اگر پاسخ مثبت است براس سنجش مدتی صبر کنید.

نبض

با قرار دادن انگشت اشاره و میانی بر روی ناحیه ی نبض رادیال و وارد کردن فشار ملایم، نبض بیمار احساس می شود. تعداد دفعات ضربان در هر دقیقه شمارش می شود. برای این کار بیمار را در حالت مستقیم نشانده و بازوی او را به حالت کشیده بر روی پای او یا دسته ی صندلی قرار دهید. بازوی بیمار باید در زیر سطح قلب نگه داشته شود. میزان نرمال در حالت استراحت در بالغین بین 60 تا 100 و در کودکان 70 تا 110 عدد در هر دقیقه است.

محل گرفتن ضربان قلب برای تشکیل پرونده بیمار برای منشی پزشک و دندانپزشک در تشکیل پرونده بیمار
محل صحیح برای لمس نبض رادیال

تعداد تنفس

برای این کار نیز بیمار را در حالت مستقیم نشانده و بدون اطلاع او تعداد تنفس در 30 ثانیه را شمرده و در 2 ضرب نمایید. تعداد طبیعی تنفس برای یک فرد بالغ در حالت عادی بین 10 تا 20 تنفس در دقیقه و برای کودکان و نوجوانان از 18 تا 30 متغیر می باشد. در سنجش تنفس هم به تعداد و هم به عمق تنفس بیمار توجه نمایید.

فشار خون

مهم ترین مورد بوده و باید حتما اندازه گیری شود. فشار خون به صورت دو عدد (عدد بزرگ تر فشار سیستولی و عدد کوچک تر فشار دیاستولی) ثـبت می شود که یا با فشارسنج دیجیتالی سنجیده شده و یا توسط استتوسکوپ و اسفیگمومانومتر سنجش می شود. بیمار را در حالت مستقیم نشانده و بازوی او را به حالت کشیده بر روی دسته صندلی یا میز قرار دهید. بازوی بیمار باید در سطح قلب او باشد. در گرفتن فشار خون عددی که اولین صدا در آن از طریق استتوسکوپ شنیده می شود فشار سیستولی و عددی که در آن آخرین صدا شنیده می شود فشار دیاستولی می باشد. برای محاسبه ی این که کاف را حدودا چقدر باد کنید، نبض براکیال را برای 30 ثانیه گرفته در 2 ضرب کرده و 40 میلی متر جیوه به آن اضافه کنید.

یافته های حاصل از معاینات دندانپزشکی

رادیوگرافی ها و فتوگرافی ها

در صورت وجود رادیوگرافی دندانی باید در پرونده بیمار نگه داری شوند.

طرح درمان

پس از اتمام معاینه و تشخیص، دندانپزشک طرح درمان را مشخص نموده و برای بیمار توضیح می دهد. در صورت موافقت بیمار، برگه ی طرح درمان را که دارای تاریخ می باشد به امضای بیمار رسانده و در پرونده نگه داری کنید.

برگه ی مشاوره ی کتبی با پزشک معالج (در صورت وجود)

رضایت نامه ی امضا شده ی بیمار

رضایت مندی بیمار و یا حتی در برخی موارد عدم رضایت بیمار برای انجام یک روش درمانی منطقی نیز باید به صورت مکتوب جزو اسناد بیمار در پرونده نگه داری شود.

مراحل درمان

تمامی درمان های انجام شده برای بیمار باید در پایان هر جلسه نوشته شوند. این موارد توسط دندانپزشک برای هر درمان به ترتیب زیر در پرونده ثبت می شوند:

  1. تشخیص دندانپزشک از وضعیت و مشکل فعلی بیمار
  2. ماده ی بی حسی مورد استفاده (خود ماده و نیز از نظر داشتن یا نداشتن اپی نفرین ثبت می شود.)
  3. روش ایزولاسیون مورد استفاده
  4. نوع درمان انجام شده و در صورت وجود ذکر سطوح دندانی
  5. مواد دندانی استفاده شده
  6. چگونگی تحمل و همکاری بیمار
  7. داروهای تجویز شده (در صورت وجود)

هزینه درمان

در یک فرم جداگانه که مخصوص سیستم هر مطب می باشد، در پایان هر جلسه اطلاعاتی راجع به هزینه ی درمان انجام شده، شماره و سطوح دندانی مربوطه، زمان و نحوه ی پرداخت و اطلاعات بیمه ای ثبت شده و در پرونده نگه داری می شود.

هر بیمار باید یک پرونده ی جداگانه داشته باشد. پرونده نباید دارای قلم خوردگی باشد و یا نباید با مداد نوشته شود. تکمیل پرونده باید تا حد امکان پس از اتمام درمان انجام شده و به بعد موکول نگردد. محتویات پرونده بایستی تاریخ داشته باشند. این پرونده به جز در موارد استثنایی هرگز نباید به بیمار سپرده شود.